เฟิงหรูชิงเพิ่งจะพูดจบ มือมือหนึ่งก็กดที่หลังศีรษะนางจนศีรษะนางชนเข้ากับอกชายหนุ่มอย่างจังชนแรงจนนางปวดหัว "เช่นนี้พอหรือไม่? " เหนือศีรษะนางมีเสียงอ่อนโยนของชายหนุ่มดังขึ้น เฟิงหรูชิงเงยหน้าขึ้นสีหน้ายิ้มแย้ม "ไม่พอ" นางพูดจบก็กดจูบเบาๆ ที่ปลายคางชายหนุ่ม ริมฝีปากของหญิงสาวนุ่มนิ่ม แม้จะจูบที่ปลายคางของเขาแต่เขากลับรู้สึกราวถูกไฟช็อต ร่างทั้งแข็งทั้งชาไปทั้งร่าง ความรู้สึกนี้เขาไม่เคยมีมาก่อน แต่ในใจของเขากลับสบายผิดปกติ "กั๋วซือ" เฟิงหรูชิงคิ้วตาโค้งยิ้มกว้าง "เจ้าไม่รังเกียจข้าหรือ? " จูบนี้เฟิงหรูชิงอดใจไม่ไหวชั่วขณะเป็นการกระทำที่ไม่ทันคาดคิด นางคิดว่าชายหนุ่มจะผลักนางออกเสียอีก ใครจะรู้…เขาไม่ทำอะไรเลย ปล่อยให้นางจูบปลายคางของเขา หนานเสียนเก็บเอาความรู้สึกในแววตาเอาไว้ ก้มลงจ้องมองหญิงสาวในอ้อมกอด "เหตุใดต้องรังเกียจเจ้า? " "เพราะว่าข้าอ้วน…" "ก็นิดหน่อย" มือของหนานเสียนลูบศีรษะหญิงสาว นัยน์ตาเย็นชาแฝงด้วยรอยยิ้มเล็กๆ "แต่เจ้างดงาม" เฟิงหรูชิงตาประกาย "จริงหรือ? "
ได้กำหนดสิ่งที่ต้องทำ เพื่อความปลอดภัยไว้หลายข้อ หนึ่งในนั้นคือประกาศให้แต่ละพื้นที่ที่มีเขตเมือง กำหนดความเร็วที่ปลอดภัย 50 กม. หรือ 30 กม. เช่น พื้นที่โรงเรียน โรงพยาบาล โดยความเร็ว 30 กม. นั้น ขณะนี้หลายพื้นเริ่มดำเนินการแล้ว นอกจากนี้เรื่องการต่อใบอนุญาตขับขี่ ควรมีการทดสอบทักษะการรับรู้ถึงการขับขี่ที่เป็นอันตรายด้วย จะช่วยให้เกิดระบบที่ปลอดภัย สร้างจิตสำนึกให้ผู้ขับขี่รถทุกประเภท พญ.
พวกเราควรไปต่อ? นอกจากนางแล้วไม่มีใครรู้รายละเอียดของภารกิจนี้ พวกเราจะติดอยู่ที่นี่? "
(3) แต่เฟิงหรูชิงเข้าใจดี กำลังของคนอื่นต่อให้มากเพียงใดมันก็คือของผู้อื่นตลอดกาล ชีวิตนี้ของนางที่พึ่งได้ที่สุดก็คือตัวนางเอง! "เจ้าไม่อยากให้ข้าปกป้องเจ้า? " แววตาหนานเสียนนิ่งเรียบดุจสายน้ำ คิ้วขมวดเล็กน้อยราวกับแฝงด้วยความสงสัย "กั๋วซือ เจ้าสัญญาได้หรือไม่ หากข้าพบเจอกับอันตรายกับความยากลำบาก เจ้าจะปรากฏตัวขึ้นปกป้องข้าได้ทันเวลาทุกครั้ง? " เฟิงหรูชิงแย้มยิ้มบาง นิ้วของนางลูบไล้ที่ใบหน้าสง่างามของหนานเสียน "หากว่าข้าเคยชินกับการพึ่งพาเจ้าจนไม่อาจพัฒนาตัวเอง วันหน้ากั๋วซือมาธุระจำต้องไป ไม่ได้อยู่ข้างกายข้าแล้วใครจะปกป้องข้า? " หนานเสียนนิ่งชะงัก สายตาของเขาจับจ้องไปยังเฟิงหรูชิง "ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าได้เห็นกั๋วซือ อย่างไรข้าก็ต้องร่วมหลับนอนกับเจ้า" เฟิงหรูชิงเอ่ยยิ้มๆ "เจ้าก็เคยพูดว่าขอเพียงข้าชนะเจ้าได้จึงจะได้ร่วมหลับนอนกับเจ้า แม้ภารกิจนี้จะยากนักหนาแต่มันก็เป็นแรงผลักดันให้ข้า หากข้าให้เจ้าแก้ปัญหาทุกอย่างให้ข้าจะเติบโตขึ้นได้อย่างไร? " "ดังนั้น…คนพวกนั้นข้าจะจัดการเอง ก็แค่ให้พวกเขาได้มีเวลาใช้ชีวิตอีกสักระยะเท่านั้น กั๋วซือเจ้าไม่ต้องยื่นมือมาเข้ามา หากข้าถูกรังแกแล้วเจ้าต้องการปลอบข้าละก็…เจ้าก็เอาเนื้อหนังมังสาของเจ้ามา…" ตึ่ง!